Basta Oo!

Ang dali kong napa-oo samantalang dati, bago ako sumagot, kailangan walang nasasagasaan na trabaho o kahit personal committment.

Pero kanina, ewan ko ba, um-oo kagad ako. Siguro dahil ang tagal ko ng hindi nakakatanggap ng text o tawag mula sa kanya kaya isang aya lang, sama na! Walang gatol, walang pagdadalawang isip.

Ngayon ko tuloy naisip na baka bumulagta na ako sa pagod. Bukas kasi, este memya, kailangan kong tapusin yung manual para sa pos applix. Tas bili ako gift para kay Ditse kasi birthday niya ng a-uno. Magsisimula na rin kaming gumawa ng floral arrangements para sa Undas. Pero nakasagot ako na tatao sa Sizzlers buong araw bukas. Doon din kasi magpipickup ng bulaklak yung mga umorder sa min.

At sa Biyernes, matapos ang ilang taon, aakyat ako ulit ng bundok. Ang nakakatawa, yun nga, basta um-oo lang ako. Walang tanung-tanong kung saan at kung ga'no kataas yung aakyatin namin. Basta gusto ko lang. Siguro kasi wala ako sa sarili ko. Napagalitan kasi ako sa office. Dami ko kasing backlog. Puro umpisa, pero hindi ko pa natatapos. Masarap sana, ang daming bago. Pero ang dami ding kasing commercial sa trabaho. Kaya kanina, hayun, the invitation was a welcome deviation. Kahit pa isang milenyo na kong hindi man lang nag-eexercise, isa lang ang pumasok sa isip ko. Bagong lugar. Bagong kasama. Kahit man lang isang araw.

Haay! Buhay pa naman siguro ko pagdating ng Sabado kasi itutuloy namin yung napack-up na MTV shoot ng kasal ni bespren.

Susulitin ko na lang malamang ang pahinga sa Linggo.

At kung sakaling humihinga pa nga ako sa Lunes, kailangan ko ng isang epektibong strategy para magawa ko na ang mga gusto kong gawin sa buhay.

Hmm, sa bundok ko na lang mumuni-munihin kung pano. Mahabahabang akyatin din naman yon. Good luck na rin sa 'kin!

Ang Araw ng Eleksyon At Iba Pa

Nakakaaliw. Ang dami kong nakahalubilo ngayong araw na 'to. Pakiramdam ko, isa akong hitchhiker--pumara, sumakay at nagbabay hanggang makarating sa huling destinasyon.

Barangay at SK elections ngayon. Nagamit ko na naman ang aking right to suffrage kahit tatlo't kalahati lang ang kakilala sa mga aspirante. Ayon sa aking last update sa COMOLLECT, isa't kalahati lang sa binoto ko ang pinalad (o minalas) na manalo.

Pagkatapos naming bumoto, kasabay na akong lumuwas ni Atenggot. Ibinaba nya ko sa Balintawak para doon naman sumakay ng taxi para sa aking next destination: Wedding MTV shoot ng aking bespren noong kolehiyo. Sa UP Lagoon kami nagshoot. Nakakamiss nga yung lugar kasi noong kapanahunan ko sa unibersidad, shortcut ko lang ang lagoon pag papunta ako ng gym mula AS. Haha! Masipag pa kasi akong maglakad noon.

After namin sa lagoon, dumiretso kami ng CHR para sa next location shoot. Kaso bumigay yung battery ng camera. Kaya pack-up muna. Sa Sabado, may call slip ulit ang mga bida.

Next stop, KFC Katips. Inilabas kasi ng bosing ko yung kanyang mga tsikiting. At dahil nasa vicinity naman, nakisawsaw na rin ako sa pagiging tsikiting. Sarap kayang kasama nung mga bata. Sila yung tipong mga bata na isip matanda. Feeling ko nga, nagmature ako ng tatlong porsyento habang nakikinig sa palitan nila ng kurukuro at alaskahan.

Matapos mabusog ng mga tsikiting, nagpunta kami ng Dangwa. Doon ko naman kasi imi-meet ang huli kong appointment for the day. Nakaugalian kasi namin for the past 4 years na tumanggap ng flower arrangements tuwing Undas. Kaya ako, kahit hindi na gaanong nag-aalok, may nakakaalala pa ring umorder sa kin.

Mahabang lakaran, siksikan at tawaran ang nangyari sa pasilyo ng Dos Castillas. Na natapos sa pagbababay namin sa harap ng Quiapo Church para naman sumakay ng jip pauwi.

At bago ko pa mabuksan ang pinto, isa pang kaulayaw ang nanghingi ng kuru-kuro sa selepono habang ang isa nama'y nagbanggit ng pagkalito.

Nakakaaliw ang araw ko. Sa sampung sakay-salin, limang beses akong nag-hello at nag-goodbye sa limang grupo ng tao. Sa loob ng wala pang dose oras, tatlong bagong mukha ang nakilala ko, anim na tsikiting ang nagpagunita na masarap ang buhay, pitong kaibigan ang muli kong nakahuntahan, at apat na matalik na kaibigan ang nagpaalala na kahit paano'y ako'y may halaga.

Hindi ko pa nabilang doon sina Ama at Inang, Ate at Ditse, Gugey at Janpot...

Hindi ko na rin binilang yung mga kababaryo kong nagkalat sa labas ng Mababang Paaralan ng Malibong Matanda na walang alam tanungin sa buhay ko kundi ang iniilagan kong mga katanungan--kung kailan daw ako mag-aasawa, kung may bf na ba ako, kung dalaga pa ba... Syempre, depende sa tanong ang sagot ko. Ang sabi ko, mag-aasawa ako pero pagkatapos na ng eleksyon, yung bf ko may gf na kaya hindi pwede, at futek, DALAGA AKO HINDI BINATA!

Buti na lang, all's well that ends well. Bukas, balik trabaho. Wala ng nakakaaliw na sakay-salin. Pero tiyak, marami ulit na makakahalubilo. Sa Walong Patong kasi, ang isang tao, katumbas tatlo.

Kung gusto mo lang naman...

Naghahanap nga pala ang kumpanya namin ng mga kadaupang isip. Kung interesado ka o may naiisip kang magiging interesado, feel free to disseminate. Here's our advert:

You might have landed on this page accidentally, by mere curiosity, by sheer luck, or by pure incessant need to torture yourself because you want a job where the working environment defines and defies normalcy as caffeine-sustenance, night modes, deadliest deadlines, spontaneous sweats and effortless best.

But if you are willing to be a part of the 8layer Team, you must be:

(a) a fresh graduate or a tech novice starving for tangible and applicable learning/ training and wanting to make a difference not only to your own self but to others;

(b) an experienced IT guy or gal who is hungry for what's right and challenging, and again, spell a whole lot difference; or,

(c) an individual with high regard to doing things right and easy, and in these times that spells a great deal of difference.

You can still change your mind. Of course, there are lots of high paying jobs that let you do nothing but grow old and secure.

But if you are still reading along these lines, then you can still get fully rewarded and compensated while doing the more essential things--and feel young yet mature. You need to be in so you would understand what we mean.

So much for the buzz... We need YOU!

Tell us about how OPEN SOURCE opened your mind then fit your qualifications in any of these areas:

• Marketing and Sales
• Programming
• Linux Solutions
• Creatives and Design
• Software and Hardware Support

Attach your resume (resumes are the last thing we read, but they're a good starting point) and email us at info@8layertech.com or call 706.05.01 to 02 for interview schedule.

Ang Paghihintay

Sarap dito. Para akong may sariling mundo. Walang iniisip, walang kinakausap, walang pinakikinggan. Kailangang sulitin. Apat na oras ko lang tong malalasap. Malamig ang aircon, tapos bawat poste dito may outlet... at may lan (wala nga lang cable). Sige na nga, kaya siguro mahal ang matrikula dito kasi pwede kang magsaksak ng kahit anong gusto mong isaksak basta 220v. Mas sulit lalu na kung may wi-fi sana.

Anyway, buti na lang kanina, nagbago ang isip ko. Balak ko na talagang umuwi kasi ang dami kong bitbit. Pero naulinigan ko kasi na pwedeng maghintay doon sa Gate 2. So lakad ako sa Gate 2 bitbit ang laptop ko, backpack at paperbag ni Gugey (Gigay to all, Gugey to me).

Ayun nga pala. Kaya pala ko andito sa air conditioned study/waiting/lobby hall ng mga berdeng namamana kasi mageentrance exam si Gugey. Itatry daw nya kung makakalusot sya dito in case na hindi sya makalusot doon.

Kaya heto ako, ang mabait at maaasahang tita. Instant abay ngayong hapon. Buti nga pumayag si bespren atorni na next week na lang namin gawin yung mtv shoot para sa kasal nya, or else...else.

At kaya mas napasarap pa ang pagtambay ko dito kasi may bago akong kasama at kaulayaw. Ang saya! Hindi nakakasawa. Actually, siya pa rin yung dati, kaso ang laki ng nabago sa kanya. Kumbaga, yung panlabas niyang anyo, siya pa rin. Pero ang kaloob-looban nya, halos lahat nabago. Para ba siyang bagong labas sa retreat house. Same outside, but inside, he's free, open and significantly brighter. Nakakahawa yung lightness nya. Parang ang dali niyang kilalanin at kausapin. Siguro kasi lahat ng "fantastic" pinagsamasama na dito sa laptop ko. At Linux! Linux! Tapos nilalaro ko na yung Gimp. At terminal gamit ko sa restart (reboot) at shutdown (poweroff). Hehehe. Achievement! Yet, ang babaw pa nito.

Pero nakakatuwa. Para kong bata na matapos masugatan sa pakikipagagawan ng kendi at awayin ng mga kalaro eh uuwing may nakaabang na pasalubong na hulahoop. (Namimiss ko na kasing maghulahoop...)

So heto, 3 hours to go. Maghuhulahoop... este i-oorganize ko lang ang mga pinagbabackup kong files. Tas memya, try kong magsaksak ng DVD at tapusin ang season 1 ng Grey's Anatomy. Tas paglabas ni Gugey, try naming maghanap ng Full Season ng House.

Para kasing gusto kong magdoctor. Haha!

David's Sling 04

I miss you most of all.

These words of David's echoed in my mind making my emotions more battered than ever. The sentence should have filled me to the brim, yet I felt hallow as ever.

I was still fighting back tears when an impatient horn blast from a car behind me drowned out the rest of self-pity. It put me back right where I am. Behind the wheel.

The light had changed. For the next few minutes I drove without sense of where I was really going. Feeling stupid again. Being David-stupid made me missed my turn. I pulled over the curb and just sat there with the motor running.

No, I can't do this. How in the world would I sit there and watch while David asks Janice to be his wife?

For sure, my jaw and cheeks would ache from all the pretense of smiling and laughing. The real ache then would come when Janice accepts David's proposal. And that, that would be monumental pain.

No, I can't do this!

Dizzyingly, I fished my cellphone from my handbag and dialled David's number.

He answered it in no time. There was smile in his voice. It became tinged with regret when he heard I couldn't stand witness to his "special moment" with Janice.

"So your boss is squeezing every last minute's worth of your time tonight before he takes a week leave..." was David's summation of my alibi.

"Yeah, he is," I replied.

My thoughts wandered at the neatly piled files on my table and list of to-do's which my boss had dictated earlier that afternoon. He could have been happily packing for all I know.

"You know what?" David suddenly brightened up. "You deserve a vacation, too. You've been working too hard."

"Since you mentioned that, I guess I'll have one."

"And where would you want to go?"

David's question tickled my fancy which abruptly evaporated when David blurted, "There's someone at the door. Janice is here! I should go. You take care, Sarah. Bye!"

And there, behind the wheel, I uttered my answer to David's question.

As long as there is sun...

Slowly, I felt hot tears trickled down my face.

As long as there is sun.